Risale-i Ateizm

Yıl: 628. Diyanet yayınlarından “Tecrid”in “mütercim”i Kamil Miras’ın anlatımıyla “güzel bir vahanın ortasında kurulmuş olan Hayber Kasabası”nın görülebilen “en nefis hurmalıkları”ndan yüzlercesi Muhammed”in buyruğuyla kesilmişti. “Tanrı’nın buyruğudur” diye. Her zaman olduğu gibi… İşte Kur’an ayeti: (Çev. Diyanet’in)

-”İnkârcı kitap ehlinin yurtlarında hurma ağaçlarını kesmeniz veya onları kesmeyip gövdeleri üzerinde ayakta bırakmanız Allah’ın izniyledir. Allah, yoldan çıkanları böylece rezilliğe uğratır” (Haşr Suresi, ayet: 5.) Bu ayet, Muhammed’in Benû Nadir’in hurmalıklarını yaktırmasına yöneltilen eleştirilere cevaptır. (Bkz. Buhari, e’s-Sahih, Kitabu’l-Cihad / 154; Müslim, e’s-Sahih, Kitabu’l-Cihad /10; h. no: 1746; Ebu Davud, Sünen, Kitabu’l-Cihad /91, h. no: 2615.)

“Hurma soykırımı”yla birlikte “insan soykırımı” da yapılmıştı. Özellikle yahudilerin yerleşim bölgelerinde. Bunlardan biri de “Hayber”de gerçekleştiriliyordu. . Hayberin birçok “kale”si vardı. Bir buçuk aya yakın bir süre içinde, yahudilerin kendi içlerinden gelip Muhammed’den güvence alan kimi hainlerinin yardımıyla “kale”ler bir bir düştü ve müslümanlar kazanmış oldular. Kuran’ın Tevrat’tan aktarılan “Tann”sı “İsrailoğulları”nı, yani Yahudi toplumunu, “tüm toplumlardan üstün yaptığını” duyuruyor. (Bkz. Bakara, ayet: 47, 122; A’raf, ayet: 140.) Ama “Hayber Savaşı”nda Yahudilere yardım etmemişti. “Ganimet”ler, tutsaklar. Bunlar içinde de kadın ve çocuklar. Ağlaşmalar, sızlanmalar…

Ve bu arada, yakınlarıyla birlikte tutsak düşmüş olan Safiyye. Güzeller içinde bir başka güzel. Ne var ki acılar içinde… Yakınlarından kiminin kellesi gitmiş bu savaşta. Kimi de işkence altında… Babası, kafası kesilenler arasında, kocası ve kocasının kardeşi sorgulanıyor, işkence görüyor. Bir süre sonra ölürüleceklerdir.
Safiyyenin Ailesinden Kişiler İşkenceyle Öldürülüyor:

Leoni Caetani, “Muhammed, ihtimal ki güzel Safiyye’ye göz koymuş olduğu, zevcinden (kocasından) kurtulmak istediği için Kinane / Ibn Rebia / Ibn Ebi’l-Hukayk’ı celbetti; Ebi’l-Hukayk ailesinin meşhur mücevheratını teslim etmesini istedi…” dedikten sonra birtakım bilgiler aktarıyor. Bu bilgilere göre, gerek Kinane, gerekse kardeşi hazinenin yerini söylemiyorlar. Ama hazinenin bir kesimi sonradan bulunuyor. Ne var ki, Muhammed tümünü elde etme kararında. Başlıyor işkence ettirneye.

Bu Kinane, Safıyye’nin kısa bir süre önce evlendiği kocasıdır. Bir süre sonra Muhammed’in koynuna sokulacak olan Safiyye’nin kocası… Caetani aktardığı bilgiler arasında şunlan da yazıyor:

- “Kinane’ye, hazinenin bir kısmını başka bir yere saklamış olup olmadığını söyletmek için müthiş işkenceler yapıldı. Zübeyr Ibnü’l- Avvâm (sağlıklarındayken cennetlik olduklan bildirilmiş on kişiden biri), Peygamberin emirlerini bizzat tatbik etti. Zavallının ağzından bir şey alamayınca, YANAN ODUNLARLA GÖĞSÜNÜ DELDİ. Ölecek durumdayken Muhammed lbn Mesleme’ye teslim etti. O da biraderi Mahmud’un intikamını almak için Kinane’nin ızdırabına nihayet verdi, onu öldürdü. Kinane’nin kardeşine de pek zalimane işkenceler yapıldı. (…) Iki bedbaht yahudi terk-i hayat eder etmez, Muhammed kadınları celbettirdi…” (Bkz. Leoni Caetani, İslam Tarihçe. Hüseyin Cahid Yalçın, Istanbul, 1925, 5 / 123-124.)

Caetani’nin bu yazdıkları kimi İslami kaynaklara da dayanıyor. Bununla birlikte ne ölçüde doğru, ya da doğru olanların ne kadarını içine alıyor? Kesin birşey söylenemez kuşkusuz. Ama şurası, İslam dünyasında en sağlam kabul edilen kaynaklarda da yer alıyor ki; Safiyye, Hayber Savaşı’ nda ve sonucunda aile üyelerini yitirmişti. Babasını, kocasını, kocasının kardeşini… (Karşılaştırmalar ve geniş bilgi için Prof. Dr. İlhan Arsel’ in Şeriat ve Kadın adlı kitabına başvurmayı öneririm.) Müslümanların elinde katledilmişti Safiyye’nin aile üyeleri. Muhammed’in buyruğuyla… Ama şimdi bu Safiyye, aynı Muhammed’ in karısı yapılacak ve yolda da koynuna sokulacak.
Muhammed, Safiyye’yi Dıhye’nin Elinden Alıyor:

“Hadis”lerden aldıgımız bilgiye göre:

Savaş sonrasında, Dıhyetü’l-Kelbı adındaki delikanlı Arap, Muhhamed’e gelir; tutsak kadınlardan birini kendisine alması için ondan izin ister. Muhammed de, hadisi çeviren Kamil Miras’ın çevirisiyle: “Haydi git de bir câriye al!” diye karşılık verir. Ne var ki Dıhye gidip Safiyye’yi alır. Bunu gören bir başka Arap hemen koşup Muhammed’e haber verir. Safiyye’nin Dıhye’ye değil; “Peygamber”e uygun olacagını söyler. Muhammed’de Dıhye’yi çağırtır; “başka bir cariyeyi” almasını söyler. Dıhye’ye verilen “cariye”, Safiyye’nin kocasının kızkardeşidir. Muhammed, kendisine “karı” olmanın karşılığında Safiyye’yi “azâd” eder. Yani, “âzâd etmiş olma”yı, evlilikte verilmesi gereken “mehir” sayar. Yola çıkıldığında, bir yandan da “zifaf’ düşünülmektedir. Ümmiü Süleym, Safiyye’yi hazırlar. Ve gece olunca da Muhammed’in koynuna koyar.” (Başta Buhari, en sağlam hadis kiıaplarında da yer alan bu hadisi, Kamil Miras’ın çeviri ve “Izah”ını da görmek için Bkz. Sahih-i Buhari Muhtasarı Tecrîd-i Sarih Tercemesi, Ankara, 1985, Diyanet Yayınlarından, 2/299-310.)

Kaynak:http://islamiyetgercekleri.wordpress.com